Familiedag 1990

Familiedag 1990 te Wapenveld

Belevenis van een bezoeker

“Ik zoek de blauwe, waar zijn de gele, de rode zie ik niet....”. Geluiden die je nogal kon horen op do eerste familiedag van de Stichting Familie Wagenvoort op zaterdag 27 oktober 1990, gehouden in restaurant Het Wagenvoort -hoe kan het anders- in het Gelderse Wapenveld. Geen relaas van een voetbalmatch dus of iets dergelijks, wat u zich misschien bij het lezen van dit artikel zou hebben kunnen afvragen.

Tijdens deze familiedag was een bezoeker gevraagd zijn belevenis op papier te verhalen, wat ik toen aangeboden heb te doen. Voordeel voor mij was dat ik enigszins buitenstaander ben, van de “koole kaant” ben zogezegd. Mijn vrouw is een “Wagenvoort” en als penningmeester waakzaam over de financiën van de stichting. Zij is een afstammeling van de ene r.k. tak, zoals dagvoorzitter Gerrit Wagenvoort uit Wichmond het typerend zei. Over hoe die r.k. tak is ontstaan, zal ik, als de redactie van dit blad het mij toestaat, nog wel een keer schrijven.

Geestelijk vader

Gerrit Wagenvoort ging in zijn openingswoord even over elven -toen alle 137 genodigden gearriveerd waren en zich de koffie met cake goed hadden laten bekomen- in het kort in over het hoe en waarom van deze familiedag en het ontstaan van de Stichting Familie Wagenvoort, die in augustus 1986 statutair werd opgericht op initiatief van Herman Wagenvoort uit den Haag, die hij dan ook terecht de geestelijke vader van de stichting noemde. Niet verwonderlijk dus dat deze man eerste stichtingsvoorzitter is.

Neven en nichten

De stichting blijkt 150 begunstigers te hebben, waarvan zo 60 stel o.a. met meer familieleden heeft deelgenomen aan deze dag. De rest van de bezoekers waren overige familieleden, die op de een of andere wijze van begunstigerfamilieleden van deze dag gehoord hadden en die zo een dag wel eens wilden meemaken. Het waren eigenlijk allemaal neven en nichten.
Het heeft de stichting dan ook enkele nieuwe begunstigers mogen opleveren. Anderen wilden het nog eens aanzien, zoals een man bij mij aan tafel het verwoordde.
Wat het organisatiecomité overigens goed had ingezien was de spreiding van de bestuursleden door de hele zaal zodat deze aan elke tafel vertegenwoordigd waren.

Telefoonboek

Hoe kom je nu achter al die families “Wagenvoort, Wagenvoorde, Wagevoort enz.”?. Want hoe ze ook geschreven zijn ze zijn allemaal terug te voeren tot die ene Wagenvoort, waarmee de stamboom in 1600 begint en die, zoals dagvoorzitter Gerrit Wagenvoort zo treffend zei “waterdicht” is. Een stamboom met een volledig familieregister samengesteld door de vader van Herman Wagenvoort.
Maar hoe is de stichting nu achter al deze namen gekomen? Wel, bestuurslid Els Scheeren-Wagenvoorde te Uithoorn had op zich genomen alle Nederlandse telefoonboeken door te nemen op de naam “Wagenvoort” in al zijn verscheidene schrijfwijzen. Vervolgens werden alle adressen aangeschreven en worden velen door bestuursleden persoonlijk benaderd. Vooral voorzitter Herman Wagenvoort had en heeft hierbij een bezielende intermediaire functie.

Expositie

Stichtingsvoorzitter Herman Wagenvoort ging in zijn openingswoord in op de Wagenschouw, het halfjaarlijkse periodiek van de stichting en op de boerderij, het erve Wagenvoort in Harfsen, waar het rond 1600 allemaal "begon" en waarvan thans de familie Loman eigenaar is, die overigens ook aanwezig was op het feest.
Hij gaf ook een toelichting op het familieschema.

Voorafgaand aan de uitstekend verzorgde en rijkelijk gesierde lunch werd in een andere zaal van Het Wagenvoort een tentoonstelling bekeken, waar met behulp van de kleurindicaties blauw, geel en rood de hoofdindeling was aangegeven van de familietakken, de kinderen van de eerst bekende “stamvader”. Dezelfde kleuren blauw, geel en rood waren ook terug te vinden op de badges, waarmee elke bezoeker bij binnenkomst ‘s morgens al was getooid. Nu begrijpt u ook de eerste zin van dit artikel. Tevens stond op deze plaatjes de familienaam en een nummer. Dat nummer correspondeerde met de stamboom, die ieder in een enveloppe kreeg uitgereikt en waarin verder nog ander informatiemateriaal zat evenals een foto van het erve Wagenvoort van rond 1900.



Familiefoto s

Het toepassen van dit systeem, wat op het eerste gezicht wat cryptisch aandeed, was bij nader inzien bijzonder praktisch. Bij het bekijken van de tentoonstelling bijvoorbeeld konden de “gelen”, waartoe ook mijn vrouw behoort, zich richten op het gedeelte dat met geel gearceerd was. Uiteraard werden ook de andere uitgestalde objecten bekeken, waarbij vooral de aandacht trokken de meer algemene dingen, zoals de originele familieboeken en de mooie reproducties van oude kaarten van het erve Wagenvoort uit de 17e en 18e eeuw.
Van mijn vrouw s overgrootvader, de stamvader van de r.k. tak uit Twente, lag in een vitrine een bijzonder mooie pijp, een “zwokpiep”, met losse porseleinen kop, waarop de volgende inscriptie “Willem Francis Wagenvoort, weversgilde 1850, Lattrop”. Verder waren er op deze expositie vele familiefoto s en akten, evenals een vitrine met boekwerken, geschreven door verschillende Wagenvoorts.
Na de lunch was er een pauze, waarin nog gelegenheid was voor bezichtiging van de tentoonstelling en waarvan royaal gebruik gemaakt werd. Tevens werd deze gelegenheid aangegrepen om onder de gevel van het restaurant met opschrift “Het Wagenvoort” fotos te maken. In het aansluitend vragenuurtje gaf voorzitter Herman voorbeelden van waarop je zoal met familienaamonderzoek kunt stuiten en wat je allemaal kunt tegenkomen bij zo een onderzoek, waarbij hij o.a. vertelde recent ontdekt te hebben dat zelfs in Amerika een Wagenvoorttak zit. Tot slot riep hij de bezoekers op zoveel mogelijk familiepapieren en foto s te laten reproduceren voor het familiearchief.

Applaus

Daartoe aangespoord door een van de gasten kreeg het organisatiecomité een welverdiend applaus, terwijl een ander familielid de activiteiten van vooral Herman Wagenvoort, het uitpluizen van familienamen, beschreef als een sport, wat haar had aangezet tot het maken van een fraaie trofee, waarvan ze elk lid van het comite, te weten Rick, Karin, Dick en Herman alsmede dagvoorzitter Gerrit een exemplaar overhandigde.

waag en ga voort

Nadat dagvoorzitter Gerrit Wagenvoort iedereen land bedankt, voor de aanwezigheid en voor de medewerking aan deze dag en zijn scheidend gehoor het adagio van de stichting “waag en ga voort” had meegegeven, werd het vragenuurtje afgesloten met theedrinken, waarna ieder tegen vieren huiswaarts toog.

De Stichting Familie Wagenvoort kan naar mijn mening terugzien op een prima verzorgde en fijne familiedag, die het waard is over een paar jaar te herhalen, weliswaar dan op een andere locatie, waartoe wellicht kan dienen de suggestie, die de heer Loman, de huidige bewoner van het erve Wagenvoort in het vragenuurtje deed, namelijk op of bij liet erve Wagenvoort te Harfsen.

H. Boink