Familiedag 2012

Zeer geslaagde Familiedag 2012 in de Middenstip te Epe

Op 28 April 2012 was het zover, de 8e Familiedag, een speciale familiedag, want de Stichting bestond 25 jaar en dat moest gevierd worden om te beginnen met koffie en gebak.







Om 10.00 uur heette voorzitter Jaap Wagenvoort iedereen welkom en vervolgens liet hij foto’s zien van voorgaande familiedagen, waarbij hij de nodige toelichting gaf. Tot slot wenste hij iedereen een heel gezellige dag toe.





Daarna gaf dagvoorzitter Peter de Bruijn, echtgenoot van Marijke de Bruijn - Wagenvoort, uitleg over het programma en werden de familieleden in twee groepen ingedeeld, die een binnen programma en een buiten programma gingen volgen: Groep Blauw en Rood (afstammelingen van stamvaders Gerrit en Henrick) begon de ochtend met het binnen programma en groep Groen (afstammelingen van stamvader Herman) met het buitenprogramma.

De eerste spreker van het binnenprogramma was Ben Wagenvoort, die een boeiend beeldverhaal hield over reizend journalist en schrijver Maurits Wagenvoort, die in 1864 was geboren in Amsterdam en in 1944 overleden in Voorburg en begraven in Lochem.

Amsterdam was in de tijd van Maurits niet de metropool van nu, er liepen al wel treinen, maar er was nog geen Noordzeekanaal en geen Centraal Station. De tegenstellingen tussen arm en rijk waren in die tijd heel erg groot.
Grootvader Willem Wagenvoort en overgrootvader Lambert Wagenvoort behoorden tot de succesvolle en rijkere burgers van Amsterdam, wat van de nazaten bepaald niet gezegd kon worden en het hoe en waarom blijft een vraagteken.
De ouders van Maurits waren Willem Frederik Hendrik Wagenvoort en Johanna Catharina Wehmann. Pas toen Maurits 5 jaar oud was, werd hij erkend als zoon van beide ouders.
In 1930 schreef Maurits, toen 66 jaar oud, zijn autobiografische roman “De Vrijheidszoeker”.
Al heel jong was Maurits ervan overtuigd dat hij schrijver wilde worden.
Hij deed zijn eerste journalistieke ervaring op bij het Amsterdamse Volksblad “Het Vliegend Blad” Helaas werd hij in 1884 ontslagen als journalist, omdat hij ongeschikt werd verklaard.
Maurits solliciteerde en werd aangenomen bij het prestigieuze liberale “Algemeen Handelsblad”. Na niet al te lange tijd werd hij daar bevorderd tot 2e verslaggever.
Zijn eerste buitenlandse reis maakte hij bij de opening van de stoomvaartlijn naar Londen. Hij leerde zichzelf in korte tijd Engels en zijn reisverslagen werden door een groot publiek gelezen.
In 1889 was hij inmiddels bevorderd tot 1e verslaggever.Maurits roman “Een Passie” geschreven onder het pseudoniem Vosmeer de Spie veroorzaakte in die tijd grote opschudding. De schrijver had het gedurfd een gepassioneerde verhouding tussen man en vrouw te beschrijven. In 1891 nam Maurits ontslag bij het Handelsblad. Hij wilde de vrijheid om te kunnen reizen en leefde vanaf die tijd van het schrijven van reisverhalen en boeken.
Hij reisde van New York naar New Orleans, via New Mexico naar Californië en daar ontmoette hij de dichter Wait Whitman, die zijn vriend werd op zijn reis. Maurits vertaalde de gedichten van zijn vriend voor de Nederlandse lezers.
Na zijn Amerikaanse reis verbleef hij in Berlijn, Rome en Madrid. Hij legde contacten met veel vooraanstaande kunstenaars van die tijd, zoals schrijver Louis Couperus, de schilders Piet Josselin de Jong en Thomas Cool alsmede de beeldhouwer Piet Pander. Zijn roman “De Droomers” gaat over deze “kunstkring”.
Met Louis Couperus en Thomas Cool had hij een vriendschap voor het leven.
Hij heeft nog vele reizen ondernomen en op deze reizen schreef hij talloze brieven.

Enige aansprekende reisboeken van Maurits Wagenvoort zijn:

Jaar Titel
1907 Van Madrid naar Teheran
1910 Nederlandsch Indische Menschen en dingen
1926 Karavaanreis door Zuid Perzië
1928 Oostersche momenten aan den Nijl
1929 In het voetspoor der vaderen (Hindoestan)
1931 Rococo Italië

Ook schreef hij een aantal toneelstukken. Er bleek zoveel materiaal van Maurits uit verschillende bronnen beschikbaar te zijn, dat Ben Wagenvoort nog wel even had door kunnen vertellen, maar wie weet wat er nog in het vat zit voor de toekomst. Al met al een zeer interessant verhaal over de veelzijdige Maurits Karel Herman Wagenvoort, op wie wij trots mogen zijn.

De tweede spreker was Gerrit Wagenvoort, die een vurige presentatie gaf over zijn levensverhaal en met name het vuurwerkbedrijf dat hij heeft opgebouwd. De foto’s in combinatie met het gloedvolle betoog van Gerrit gaven een goed beeld van zijn persoon, zijn gezin en zijn betrokkenheid bij bedrijf en omgeving.
Na wat omzwervingen en een baan bij de gemeente besloot Gerrit vanuit de bakkerij van zijn ouders in vuurwerk en daarmee in het verlengde liggende evenementen te gaan.
Met zijn nimmer aflatende enthousiasme en doorzettingsvermogen heeft hij een bloeiend vuurwerkbedrijf weten op te bouwen, dat met name in Nederland maar ook daarbuiten een grote naam en faam heeft verworven.
In vuurwerkkringen is hij een gerespecteerd vakman en voorman op vuurwerk gebied en daarmee verband houdende veiligheid geworden. Over de regelgeving van onze bureaucratische overheid, die niet gehinderd wordt door kennis van de materie, is hij minder te spreken. Door de vuurwerkramp in Enschede, waarop Gerrit zijn eigen overtuigende visie heeft, zijn de regels zo aangescherpt dat de bedrijfsvoering en de opslag van vuurwerk in het bijzonder zo lastig zijn geworden, dat gezocht is naar andere oplossingen, zoals opslag in bunkers in Duitsland.
Het vuurwerkbedrijf is inmiddels van vader op zoon overgegaan, terwijl de andere zoon zijn eigen activiteiten in dezelfde branche ontplooit. Gerrit heeft met een paar eenvoudige proeven laten zien hoe gevaarlijk en ongevaarlijk vuurwerk kan zijn, als je maar weet wat je doet. Met zijn inkijk in de vuurwerkwereld heeft hij zijn toehoorders een interessante en blikverruimende kijk geven op zijn vakgebied.

Na het ochtendprogramma was het tijd voor de groepsfoto en daarna met z’n allen aan de heerlijke uitgebreide koffietafel.










Het buitenprogramma betrof een bezoek aan het Veluws Streekmuseum Hagedoorns Plaatse. In de buurtschap Zuuk bij Epe bevindt zich het museum, wat bestaat uit twee onderdelen: de boerderij uit 1715 en een moderne expositieruimte in de vorm van een kapschuur waar wisselende tentoonstellingen te bezichtigen zijn.
In de kelder is een zogenoemd open depot ondergebracht met oude gebruiksvoorwerpen. Voor de meeste mensen was dit een feest van herkenning. Op de eerste verdieping bevindt zich een vitrine met jaarlijks wisselende klederdrachten expositie. Andere vitrines geven een beeld van de omgevingsgeschiedenis. De rondleiding begon buiten op het erf. In de wagenloods, de varkensstal, de deel en op het erf waren werktuigen en gereedschappen van vroeger te zien.
De boerderij is een Veluws Hallehuis met bakhuis in vrijwel originele staat en de inrichting van de oude stijlkamers en de opkamer gaven een goed beeld van het leven rond 1900.
Al met al een leuke blik terug in de tijd, dat vooral voor de ouderen onder ons veel herinneringen aan vroeger opriep.


Nadat iedereen zich weer in de Middenstip had verzameld, kon men nog de nodige uitleg van Herman en Jan Wagenvoort krijgen met betrekking tot de stamboom en het archief.Vervolgens was de afsluiting van een hele geslaagde familiedag met een kopje thee of koffie en bonbons en kon men nog even gezellig napraten. Hierna ging een ieder weer huiswaarts met een voldaan gevoel en een leuke herinnering.


Marijke de Bruijn-Wagenvoort.